Piotr Lipiński trzecim beneficjentem Poznań Business Run
Poznań Business Run zbliża się wielkimi krokami. Rośnie adrenalina ale powiększa się również lista naszych beneficjentów. 3 września stolica Wielkopolski będzie jednym z ośmiu miast, w którym odbędzie się impreza. Ostatnio pisaliśmy o Adrianie Bąku i Lucynie Jusiewicz. Dziś przybliżamy sylwetkę trzeciego beneficjenta - Piotra Lipińskiego. Piotr Lipiński - ma 32 lata i jest rodowitym Poznaniakiem. Przez wiele lat mógł sobie pozwolić na standardowe, normalne życie bez większych wyrzeczeń. Nie stronił od wszelkich aktywności począwszy od spacerów w gronie znajomych, jazdy na rowerze, fizycznej pracy czy doganianie dojeżdżających na przystanki pojazdów MPK:) Uprawiał piłkę ręczną, siatkówkę, koszykówkę czy ulubioną piłkę nożną. Zawsze cenił swoją sprawność, a w połączeniu z zamiłowaniem do muzyki kiedy naszła ochota popłynąć w rytmie uskuteczniał breakdance. Nie zawsze jednak był optymistyczny i szczęśliwy, przecież każdy ma swoje problemy. W roku 2005 zainteresował się psychologią a szczególnie programowaniem neurolingwistycznym, by móc odpowiedzieć sobie na trudniejsze pytania i lepiej zrozumieć pokręcone zachowania innych ludzi. W roku 2006 można było zaobserwować już pewne efekty rozwoju osobistego, pierwsza praca i związana z nią chęć usamodzielnienia się, większa pewność siebie, która pozytywnie wpływała na kontakty towarzyskie oraz chęć poznawania nowych rzeczy. Oblodzona nawierzchnia, upadek na tory, uderzenie głową w szynę i zbliżający się pociąg 11 lat temu odmieniły jego życie. Po miesiącach spędzonych w szpitalach i żmudnej rehabilitacji przyszedł czas na pierwszą, tymczasową protezę prawej nogi na wysokości uda. Poruszał się przy pomocy kul łokciowych i próbował przyzwyczaić do obecności uda w leju. W 2007 udało się uzyskać dofinansowanie do protezy modularnej ostatecznej. Liczył na to, że wkrótce będzie mógł się normalnie poruszać, ale niestety do tego było daleko. Mimo ogromnego uporu i poruszaniu się bez kul przez około 4 lata wciąż odczuwał dyskomfort w poruszaniu się. Liczne otarcia do krwi, pęcherze, powstające blizny, bóle uda i pleców oraz powolny chód przyczyniły się do tego, że musiał ponownie sięgnąć po kule. Przez cały ten czas nie było mowy o tym, by w protezie uprawiać sport, biegać, normalnie chodzić po schodach czy chociażby bez bólu dłużej stać. Wykluczało go to też z możliwości podjęcia pracy wymagającej poruszania się. Na szczęście, udało mu się znaleźć pracę siedzącą w zakładzie pracy chronionej. Niestety nie zmienia to faktu, że obecne możliwości ograniczają a właściwie uniemożliwiają zmianę stanowisk i rozwój zawodowy, a najzwyczajniejsza potrzeba ruchu jest ciągle niezaspokojona. W ostatnich dwóch latach Piotr ubiegał się o dofinansowanie z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie na nową protezę, gdyż aktualna ma już dziesięć lat, jej lej nie jest już dopasowany a części są zużyte. Niestety ze względu na brak środków finansowych MOPR nie przyznał dofinansowania. Aktualnie ubiega się o wsparcie z projektu Aktywnego Samorządu, który także dysponuje ograniczonymi środkami oraz wyznacza limity dopłat na sprzęt. Marzy mu się, by w końcu po latach zmagania się z uciążliwym sprzętem otrzymać nowy, lepszy, taki dzięki któremu mógłby chodzić jak zdrowy człowiek, spacerować bez grymasu bólu na twarzy, przenosić cięższe przedmioty, wykazywać się zawodowo i po prostu funkcjonować bez dotychczasowych ograniczeń i dyskomfortu.
