2018
“Daniel Wosiecki, 30 lat, w lipcu 2010 roku trafił na wózek inwalidzki, poprzez niefortunny ”ostatni” skok do wody, w wyniku którego doznał porażenia czterokończynowego. W szpitalu na wieść o tym, że już nigdy nie stanie na nogi i do końca życia pozostanie na wózku załamał, myślał że życie już dla niego się skończyło. Wtedy pojawili się koledzy i rodzina, która pomogła mu uwierzyć, że można, że się da. Dzięki długotrwałej rehabilitacji Daniel jest w stanie w miarę potrzeb samodzielnie funkcjonować. Swoje młodzieńcze lata spędził na wózku ale to nie odebrało mu radości życia i chęci do spełniania marzeń. Dzięki rehabilitacji mógłby realizować swoje pasje czyli podróżowanie. Sprawia mu ogromną frajdę poznawanie nowych miejsc i ciekawych ludzi."
2016
“Kamil ma 37 lat. W 2013 roku doznał zawału rdzenia kręgowego na wskutek którego stracił władzę w nogach. W 2014 roku pojawiła się szansa na przywrócenie sprawności u Kamila. Przeszedł skomplikowaną i bardzo ryzykowną operację, która niestety zakończyła się fiaskiem, doprowadzając do częściowego niedowładu kończyn górnych. Kamil wymaga ciągłej rehabilitacji, by móc prowadzić aktywne życie oraz dążyć do coraz lepszej kondycji fizycznej."
2015
“Marcin ma 33 lata. W lipcu zeszłego roku uległ nieszczęśliwemu wypadkowi podczas pracy. Pan Marcin pracuje w PKP. Wykonywał rutynowe czynności – odpinał wagon od składu pociągu. Niespodziewanie pociąg ruszył... W wyniku wypadku panu Marcinowi amputowano prawe podudzie. Poza amputacją doszło do licznych złamań i innych obrażeń. Obecnie proces leczenia zakończył się i pan Marcin porusza się na pierwszej, tymczasowej protezie nogi do nauki chodu. Do powrotu do pełnej aktywności, także zawodowej, potrzebna jest proteza ostateczna."
